ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Νιώθω τη σύγχυσή σου σχετικά με τη "σωστή" και "ισορροπημένη" διατροφή! Την είχα και εγώ! Ξεφεύγοντας από την πεπατημένη, σου δείχνω τη βιολογική βάση της θρέψης, αποτοξίνωσης και παραγωγής ενέργειας των κυττάρων σου, που σχηματίζουν ΕΣΕΝΑ!

Νερό Εμπλουτισμένο με Υδρογόνο

Πλέον ερευνάται εκτεταμένα ο ρόλος του υδρογόνου ως πολλά υποσχόμενου αντιοξειδωτικού στοιχείου. Θα αναφέρουμε μερικά ευεργετήματα του υδρογονωμένου νερού στην υγεία και ευεξία μας!

Το υδρογόνο είναι το πιο ελαφρύ στοιχείο του Περιοδικού Συστήματος. Έχει το χημικό σύμβολο H και ατομικό αριθμό 1 και ατομική μάζα 1,00794 amu.

Όταν ενώνεται με το οξυγόνο σε αναλογία 2 Η προς 1 Ο σχηματίζει το νερό. Τελευταία ερευνάται η ικανότητά του να προστατεύει το κύτταρο από οξείδωση (μιας και η υδρογόνωση είναι αναγωγή δηλαδή αντι-οξείδωση).

Υπάρχουν στο εμπόριο συσκευές οι οποίες εμπλουτίζουν το νερό με υδρογόνο (το οποίο βλέπουμε υπό μορφή φυσαλίδων). Θα καλύψω το κόστος και τον τρόπο λειτουργίας τους σε άλλο άρθρο.

Οι πιο καλά μελετημένες ιδιότητες του "υδρογονωμένου" νερού είναι (γενική ανασκόπηση βιβλιογραφίας 321 μελετών εδώ):

1. Αντιοξειδωτικό και νευρο-προστατευτικό: Το μοριακό υδρογόνο (Η2) προστατεύει τα κύτταρα από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου. Μπορείς να διαβάσεις την έρευνα εδώ. Επίσης φαίνεται ότι προστατεύει τον ιππόκαμπο (σχηματισμός του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη μάθηση, τη γνώση και τη μνήμη) από την καταστρεπτική δράση του στρες. Το υδρογόνο επίσης είναι πολλά υποσχόμενο και ως μέσο πρόληψης της απώλειας γνωσιακών και άλλων εγκεφαλικών λειτουργιών λόγω του στρες. Μια έρευνα πάνω σε αυτό μπορείς να διαβάσεις εδώ.

2. Μεταβολές της διάθεσης: Σε πείραμα που έγινε σε ποντίκια, το "υδρογονωμένο" νερό αποκατέστησε τη φυσιολογική ανάπτυξη των εγκεφαλικών τους κυττάρων. Τη μελέτη μπορείς να τη διαβάσεις εδώ. Από τη στιγμή που η κατάθλιψη στους ανθρώπους συνδέεται με αλλοιώσεις στα εγκεφαλικά κύτταρα, το εμπλουτισμένο νερό με υδρογόνο είναι πολλά υποσχόμενο ως συνδυαστικό με άλλες θεραπείες για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης.

3. Μυική Κόπωση και Αδυναμία: Σε έρευνα που έγινε σε νεαρούς αθλητές που έπιναν "υδρογονωμένο" νερό, εμφάνισαν μικρότερες συγκεντρώσεις γαλακτικού οξέος στους μύες τους ενώ η κόπωση καθυστέρησε σημαντικά. Μπορείς να δεις την έρευνα εδώ.

4. Πρόληψη Μεταβολικού Συνδρόμου: Σε πείραμα που έγινε με ασθενείς που εμφάνισαν τάση εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου και έπιναν 0,5 ως 2 λίτρα νερό εμπλουτισμένου με υδρογόνο για 2 μήνες, αυξήθηκε η HDL και μειώθηκε η LDL. Μπορείς να διαβάσεις την έρευνα εδώ.

5. Επιτάχυνση απώλειας λίπους: Το υδρογόνο προστατεύει τα μιτοχόνδρια των κυττάρων (λόγω της ικανότητάς του να "απορροφά" τις ελεύθερες ρίζες). Υγιή μιτοχόνδρια σημαίνει υγιής μεταβολισμός και παραγωγή κυτταρικής ενέργειας.

6. Καλύτερη ρύθμιση του Διαβήτη: Σε 36 προδιαβητικούς ή διαβητικούς τύπου 2, το "υδρογονωμένο" νερό μείωσε τη χοληστερόλη, βελτίωσε την ανοχή στη γλυκόζη και την αντίσταση στην ινσουλίνη. Στη μελέτη, οι ασθενείς έπιναν 900ml νερού τη μέρα για 8 εβδομάδες. Μπορείς να διαβάσεις τη μελέτη εδώ.

7. Επαναφορά της αλκαλικότητας του σώματος: Σε μια μελέτη 19 υγιών ανδρών που ασκούνταν, η λήψη 2 λίτρων "υδρογονωμένου" νερού καθημερινά επανέφερε το pH του αίματος στα φυσιολογικά επίπεδα πριν και μετά την άσκηση, εξουδετερώνοντας την πτώση του pH λόγω μεταβολικής οξέωσης (συσσώρευση γαλακτικού οξέως και άλλων παραγόντων κόπωσης). Μπορείς να διαβάσεις τη μελέτη εδώ.

8. Αντικαρκινική δράση μέσω μείωσης των ελευθέρων ριζών: Σε ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα (in vitro), το "υδρογονωμένο" νερό περιόρισε την ανάπτυξη του όγκου μειώνοντας το οξειδωτικό στρες. Μπορείς να διαβάσεις τη μελέτη εδώ. Επίσης υπάρχουν ενδείξεις ότι το υδρογόνο εμποδίζει την αγγειογένεση του όγκου (ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων) και ως εκ τούτου παρεμποδίζει την ανάπτυξη και εξάπλωση του καρκίνου.

9. Ανακούφιση καρκινοπαθών από τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας: σε μελέτη που έγινε σε 49 καρκινοπαθείς που έκαναν ακτινοθεραπείες για καρκίνο του ήπατος και έπιναν 1.5 με 2 λίτρα νερό εμπλουτισμένο με υδρογόνο, αναφέρθηκε βελτίωση της ποιότητας ζωής τους και αυξημένη όρεξη για φαγητό. Ειδικότερα, το υδρογόνο μείωσε το οξειδωτικό στρες και την ζημιά από την ακτινοβολία στα υγιή κύτταρα χωρίς να μειώσει την αποτελεσματικότητά της. Μπορείς να διαβάσεις τη μελέτη εδώ. Σε άλλη μελέτη που έγινε σε ποντίκια, φάνηκε ότι η κατανάλωση "υδρογονωμένου" νερού, αύξησε το προσδόκιμο ζωής τους, μείωσε την νεφρική βλάβη και περιόρισε την απώλεια βάρους μετά τη λήψη του χημειοθεραπευτικού σκευάσματος cisplatin. Μπορείς να διαβάσεις τη μελέτη εδώ.

10. Καρδιοπροστατευτική δράση σε διαβητικούς: Το υδρογόνο δείχνει να προφυλάσσει την καρδιά από το έντονο οξειδωτικό στρες λόγω του υψηλού σακχάρου. Μελλοντικά θα διερευνηθεί ως διατροφική παρέμβαση ώστε οι διαβητικοί να προφυλαχθούν από καρδιακά προβλήματα. Μπορείς να δεις τη μελέτη εδώ.

11. Αντιαλλεργική δράση: Το υδρογόνο φαίνεται ότι λόγω της αντιοξειδωτικής του ικανότητας σταματάει τις οξείες αλλεργικές αντιδράσεις σε ποντίκια. Μάλιστα το υδρογόνο απενεργοποίησε όλο το "βιοχημικό μονοπάτι" που οδήγησε στην αλλεργική αντίδραση. Μπορείς να δεις την μελέτη εδώ.

12. Προστασία του εντέρου: Το υδρογόνο σε έρευνα που έγινε σε ποντίκια, προστάτευσε το έντερό τους από ζημιά λόγω των αντιοξειδωτικών και αντιφλεγμονωδών ιδιοτήτων του. Πιθανόν να μπορεί να προστατεύσει υγιή άτομα από εντερικά προβλήματα. Μπορείς να δεις την έρευνα εδώ.

13. Παρατείνει τη νεότητα: Λόγω της αντιοξειδωτικής του δράσης, το υδρογόνο προστατεύει το DNA τόσο του πυρήνα του κυττάρου όσο και των μιτοχονδρίων από οξειδωτική ζημιά η οποία μετά από καιρό μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιες παθήσεις καθώς και καρκίνο. Αν και εκκρεμούν να γίνουν περισσότερο συστηματική έρευνα στον τομέα αυτόν, φαίνεται ότι σε κυτταρικό επίπεδο τουλάχιστον το υδρογόνο καθυστερεί τη γήρανση.

Παρέθεσα τις πιο γνωστές ιδιότητες του υδρογόνου. Για τους πιο ψαγμένους παραθέτω την ακόλουθη φωτογραφία στην οποία φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο το μοριακό υδρογόνο ασκεί την αντιοξειδωτική του δράση.

Επίμονο Λίπος: Πως το χάνουμε - Μέρος 1: Θεωρία

Οι λέξεις «επίμονο λίπος», «σωσίβιο», «παχάκια», «ψωμάκια» κλπ είναι λέξεις που προκαλούν δυσφορία, ακόμα και τρόμο σε όλους όσους θέλουν να αποκτήσουν ένα καλλίγραμμο σώμα με υγεία. Σε αυτό το άρθρο θα μάθουμε τη θεωρία πίσω από αυτό!

Τα κάνουμε όλα σωστά, μετράμε τις θερμίδες μας, ελέγχουμε την πρόσληψη πρωτεΐνών, υδατανθράκων και λιπαρών, τρώμε άπαχα γιαούρτια, άνοστες σαλάτες μέχρι να παγώσει ο ήλιος, ατελείωτες ώρες στο διάδρομο/ποδήλατο... ο κατάλογος δεν τελειώνει.

Παρόλα αυτά, οι συγκεκριμένες περιοχές δεν χάνουν. Μάλιστα μπορεί όλο το σώμα να αδυνατίσει και εκείνες οι «σπαστικές» περιοχές, να επιμένουν να μας χαλούν την συνολική εικόνα μας. Απογοητευόμαστε και τελικά τα παρατάμε.

Τι θα λέγατε, αν σας έλεγα ότι το επίμονο λίπος ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από τις θερμίδες;

Για αρχή, ας δώσουμε έναν πιο ακριβή ορισμό. Από εδώ και πέρα δε θα μιλάμε για λίπος, αλλά για λιπώδη ιστό! Το λίπος περιέχεται σε "δοχεία" που λέγονται λιποκύτταρα. Όλα τα λιποκύτταρα αποτελούν το λιπώδη ιστό του σώματός μας.

Στους γλουτούς, στους μηρούς και στην περιφέρεια, ο λιπώδης ιστός δεν έχει την ίδια συμπεριφορά με τον λιπώδη ιστό στο θώρακα, τα χέρια και την πλάτη. Και υπάρχει λόγος για αυτό. ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Πρόκειται για τις αποθήκες εκτάκτου ανάγκης που η φύση έχει σχεδιάσει για να μας προστατέψουν από λιμοκτονία όταν δεν υπάρχει διαθέσιμη τροφή.

Κάτι που είναι σχετικά άγνωστο στο χώρο της Υγείας, είναι πως ο λιπώδης ιστός είναι ΕΝΔΟΚΡΙΝΗΣ ΑΔΕΝΑΣ και παράγει διάφορες ορμόνες (οιστρογόνα, λεπτίνη, αδιπονεκτίνη κλπ). Εκείνο που μας ενδιαφέρει, είναι πως ο επίμονος λιπώδης ιστός είναι ευαίσθητος:

Στο ορμονικό περιβάλλον του οργανισμού
Στη διατροφή (από πλευράς ποιότητας όχι ποσότητας σε θερμίδες),
Στις μεταβολές του κιρκάδιου ρυθμού (κύκλος αφύπνισης/ύπνου),
Στα επίπεδα στρες και
Στην φαρμακευτική αγωγή (ορμονοθεραπεία, κορτιζόνη κλπ)

Γιατί όμως τον λέμε «επίμονο»;

Δεν αντιδρά εύκολα στις ορμόνες καύσης λίπους από τα επινεφρίδια (αδρεναλίνη)

Είναι πολύ ευαίσθητος στα οιστρογόνα

Έχει πολύ λίγα αιμοφόρα αγγεία, άρα εμφανίζει πολύ αργό μεταβολισμό. Συνεπώς, το σώμα δεν το χρησιμοποιεί πολύ κατά την αερόβια άσκηση.

Τι προκαλεί την αύξηση (ή τη μη-μείωση του επίμονου λιπώδους ιστού);

Η περίσσεια των οιστρογόνων δεν αποβάλλεται από το ήπαρ λόγω λιπώδους διήθησης ή άλλης τοξικότητας ή παθολογικής κατάστασης.

Αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη, λόγω κατανάλωσης πολλής ζάχαρης (ντόνατς, γλυκών κλπ). Οι "εκρήξεις ινσουλίνης" στέλνουν «τροφή» στα λιποκύτταρα ("παράκαμψη" των μυϊκών κυττάρων) και τα διογκώνει.

Ελλείψεις σε θρεπτικά στοιχεία: σύμπλεγμα βιταμινών Β, χρωμίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου, ω3 λιπαρών οξέων, λυσίνης

Υπερπαραγωγή του ενζύμου αρωματάση το οποίο στα λιποκύτταρα μετατρέπει την τεστοστερόνη (αρσενική ορμόνη) σε οιστρογόνα (θηλυκή ορμόνη).

Υποθυρεοειδισμός: Ο θυρεοειδής αδένας ρυθμίζει μεταξύ άλλων το βασικό μεταβολισμό.

Επινεφριδιακή εξάντληση (adrenal fatigue): Η χρόνια υπερπαραγωγή ορμονών στρες (κορτιζόλης, αδρεναλίνης) οδηγεί σε σταδιακή παύση τα επινεφρίδια με φανερά αποτελέσματα τόσο στην ψυχολογία (κατάθλιψη, αδιαφορία για τη ζωή κλπ), στην υγεία (νόσος Addison) και φυσικά στον επίμονο λιπώδη ιστό.

Στο Μέρος 2 αναλύεται η στρατηγική για να μπλοκάρουμε και στη συνέχεια να απελευθερωθούμε από τον επίμονο λιπώδη ιστό.

Επίμονο Λίπος: Πως το χάνουμε - Μέρος 2: Πράξη

Σε συνέχεια του 1ου μέρους, προχωράμε σε ένα υπόδειγμα προγράμματος διατροφής. Το υπόδειγμα θα πρέπει να το αντιμετωπίσετε ως οδηγό και όχι να το ακολουθήσετε κατά λέξη. Πάντοτε να συμβουλεύεστε τον ιατρό ή το διατροφολόγο σας.

Η διαλειμματική νηστεία έχει 2 φάσεις. Αλλιώς οι φάσεις αυτές λέγονται και "παράθυρα". Το παράθυρο νηστείας και το παράθυρο σίτισης

Κάτι που είναι σχετικά άγνωστο στο χώρο της Υγείας, είναι πως ο λιπώδης ιστός είναι ΕΝΔΟΚΡΙΝΗΣ ΑΔΕΝΑΣ και παράγει διάφορες ορμόνες (οιστρογόνα, λεπτίνη, αδιπονεκτίνη κλπ). Εκείνο που μας ενδιαφέρει, είναι πως ο επίμονος λιπώδης ιστός είναι ευαίσθητος:

Στο ορμονικό περιβάλλον του οργανισμού
Στη διατροφή (από πλευράς ποιότητας όχι ποσότητας σε θερμίδες),
Στις μεταβολές του κιρκάδιου ρυθμού (κύκλος αφύπνισης/ύπνου),
Στα επίπεδα στρες και
Στην φαρμακευτική αγωγή (ορμονοθεραπεία, κορτιζόνη κλπ)

Γιατί όμως τον λέμε «επίμονο»;

Δεν αντιδρά εύκολα στις ορμόνες καύσης λίπους από τα επινεφρίδια (αδρεναλίνη)

Είναι πολύ ευαίσθητος στα οιστρογόνα

Έχει πολύ λίγα αιμοφόρα αγγεία, άρα εμφανίζει πολύ αργό μεταβολισμό. Συνεπώς, το σώμα δεν το χρησιμοποιεί πολύ κατά την αερόβια άσκηση.

Τι προκαλεί την αύξηση (ή τη μη-μείωση του επίμονου λιπώδους ιστού);

Η περίσσεια των οιστρογόνων δεν αποβάλλεται από το ήπαρ λόγω λιπώδους διήθησης ή άλλης τοξικότητας ή παθολογικής κατάστασης.

Αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη, λόγω κατανάλωσης πολλής ζάχαρης (ντόνατς, γλυκών κλπ). Οι "εκρήξεις ινσουλίνης" στέλνουν «τροφή» στα λιποκύτταρα ("παράκαμψη" των μυϊκών κυττάρων) και τα διογκώνει.

Ελλείψεις σε θρεπτικά στοιχεία: σύμπλεγμα βιταμινών Β, χρωμίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου, ω3 λιπαρών οξέων, λυσίνης

Υπερπαραγωγή του ενζύμου αρωματάση το οποίο στα λιποκύτταρα μετατρέπει την τεστοστερόνη (αρσενική ορμόνη) σε οιστρογόνα (θηλυκή ορμόνη).

Υποθυρεοειδισμός: Ο θυρεοειδής αδένας ρυθμίζει μεταξύ άλλων το βασικό μεταβολισμό.

Επινεφριδιακή εξάντληση (adrenal fatigue): Η χρόνια υπερπαραγωγή ορμονών στρες (κορτιζόλης, αδρεναλίνης) οδηγεί σε σταδιακή παύση τα επινεφρίδια με φανερά αποτελέσματα τόσο στην ψυχολογία (κατάθλιψη, αδιαφορία για τη ζωή κλπ), στην υγεία (νόσος Addison) και φυσικά στον επίμονο λιπώδη ιστό.

Q10: Το "μπουζί" των κυττάρων

Όπως τα μπουζί για τον κινητήρα, έτσι και το Συνένζυμο Q10 είναι κρίσιμης σημασίας για την απρόσκοπτη παροχή ενέργειας σε κυτταρικό επίπεδο. Ας δούμε και πιο αναλυτικά τη χρησιμότητα αυτού του σπουδαίου στοιχείου για την υγεία μας.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό βιοχημικό μόριο το οποίο απαιτείται για την απρόσκοπτη παραγωγή ενέργειας στα κύτταρά μας όπως ακριβώς και το μπουζί το οποίο απαιτείται για την ανάφλεξη του μίγματος καυσίμου/αέρα μέσα σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης.

Σύμφωνα με πάρα πολλές επιστημονικές έρευνες το Q10 είναι πολύ αποτελεσματικό σε περιπτώσεις καρδιακής μυοπάθειας (στην οποία ο καρδιακός μυς σταδιακά εξασθενεί μέχρις σημείου παύσης της λειτουργίας του), στην περιοδοντίτιδα, στους διαβητικούς, για την παχυσαρκία, για τη χρόνια κούραση, στον υπερθυρεοειδισμό, στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος , στον αθλητισμό (για επιπλέον ενέργεια).

Στο κύτταρο, το Q10 βρίσκεται στα μιτοχόνδρια (τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας του κυττάρου) και συμμετέχει στο μηχανισμό παραγωγής ATP (το οποίο είναι το ενεργειακό «νόμισμα» του κυττάρου που ξοδεύεται σε κάθε βιοχημική αντίδραση).

Λόγω της αυξημένης παραγωγής κυτταρικής ενέργειας λόγω του Q10, το σώμα μπορεί να καταπολεμήσει πιο αποτελεσματικά οποιαδήποτε πάθηση ή μόλυνση. Ειδικότερα η κυτταρική ανανέωση και η προστασία από μικρόβια κλπ είναι πολύ ενεργοβόρες διαδικασίες που για να γίνουν χρειάζεται να υπάρχει πολύ διαθέσιμο ΑΤΡ.

Πολλοί αθλητές λαμβάνουν καθημερινά υψηλές δόσεις Q10 (άνω των 60mg) και αυξάνουν σημαντικά την ενέργειά τους.

Τι είναι το "αποτοξινωτικό σοκ";

Πρόκειται για κατάσταση του οργανισμού κατά την οποία, όταν ξεκινούμε μια οποιαδήποτε απόπειρα αποτοξίνωσης, ο οργανισμός "σοκάρεται", με αποτέλεσμα την πρόσκαιρη χειροτέρευση συμπτωμάτων όπως ζαλάδα, πονοκέφαλοι, ναυτία, διάρροια, εμετός κλπ. Η διάρκεια και η ένταση αυτής της πρόσκαιρης φάσης προσαρμογής, είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο ανάλογα ηλικία, φύλο, γενική κατάσταση υγείας κλπ.

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με αποτοξινωτικές δίαιτες, βότανα, συμπληρώματα διατροφής, συσκευές που υπόσχονται ταχεία και αποτελεσματική αποτοξίνωση. Η προσωπική μου εμπειρία καθώς και άλλων ανθρώπων δείχνει ότι πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν πως να κάνουν μια αποτοξίνωση με ασφάλεια και φυσικά να δρέψουν τα ωφέλη της!

Συνήθως γίνεται "στο πόδι" μια διατροφή με πολλούς χυμούς, νερό ακόμα και νηστεία. Δυστυχώς η επιστημονικά σωστή αποτοξίνωση δε γίνεται με αυτό τον τρόπο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία η μετάβαση από μια (συνήθως) παμφαγική διατροφή σε μια πιο "ζουμερή" διατροφή. Επίσης κρίσιμη σημασία έχει και η μετάβαση από την "κατάσταση αποτοξίνωσης" στην συνήθη διατροφή.

Έχω προσέξει πως τόσο η είσοδος, όσο και η έξοδος από την αποτοξίνωση γίνεται επιπόλαια, ξαφνικά και χωρίς κάποια αρχική αξιολόγηση τουλάχιστον της ενεργειακής κατάστασης των κυρίων αποτοξινωτικών οργάνων που διαθέτει ο οργανισμός μας δηλαδή νεφρά, ήπαρ, έντερο, δέρμα και πνεύμονες.

Όλα όσα θέλετε να γνωρίζετε για τη βιταμίνη C

Κατά τη γνώμη μου, η βιταμίνη C είναι το πιο σημαντικό αλλά και το πιο μελετημένο από τους ερευνητές "ορθό μόριο" (ο όρος καθιερώθηκε από τον δις νομπελίστα Linus Pauling).

Απομονώθηκε το 1928 από τον Dr. Albert Szent-Gyorgi και για το λόγο αυτό τιμήθηκε με Νόμπελ το 1937. Σε συνεργασία με τον Dr. Istvan Rusznyak παρατήρησαν ότι η βιταμίνη C έχει πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα όταν ληφθεί μαζί με αποστάγματα λεμονιού και κιτρίνη (ή αλλιώς βιταμίνη P).

Ο κύριος ρόλος της βιταμίνης C είναι η σύνθεση κολλαγόνου. Το κολλαγόνο είναι μια εξαιρετικά σημαντική πρωτεΐνη (πολυμερές του αμινοξέως υδροξυπρολίνη) η οποία συνδέει τους μύες, το δέρμα, τα οστά και όλους τους κυτταρικούς σχηματισμούς μεταξύ τους.

Η αποδόμηση του κολλαγόνου λόγω έλλειψης C δημιουργεί το σκορβούτο δηλαδή μια ασθένεια κατά την οποία ο συνδετικός ιστός διαλύεται (αιμορραγία στα ούλα και πληγές στο δέρμα).

Όλα τα φυτά και τα ζώα έχουν την δυνατότητα βιοσύνθεσης βιταμίνης C πλην του ανθρώπου, του πιθήκου και των ινδικών χοιριδίων από τη γλυκόζη με τη βοήθεια σημαντικών ιχνοστοιχείων όπως ο χαλκός, το μαγγάνιο και το μολυβδαίνιο.

Η C είναι απαραίτητη για το μεταβολισμό και την παραγωγή ενέργειας, επιταχύνει την επούλωση των τραυμάτων και εγκαυμάτων, βοηθάει στο σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, προλαμβάνει και καταπολεμά τις ιώσεις και σχεδόν κάθε είδους λοίμωξη.

Συνεργάζεται με άλλα ορθομοριακά στοιχεία όπως το φολικό οξύ, το ασβέστιο, το σίδηρο και τις βιταμίνες της ομάδας Β, την Α, και την Ε. Χημικά είναι εξαιρετικά ασταθής και ευαίσθητη στο ηλιακό φως, στο οξυγόνο και τη ζέστη.

Αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στα επινεφρίδια διότι συμμετέχει στο σχηματισμό της αδρεναλίνης άρα φαίνεται να συμμετέχει στον έλεγχο του στρες.

Εκτός των άλλων η C έχει εξαιρετική αποτοξινωτική δράση διότι βοηθά στην αποβολή των βαρέων μετάλλων από το σώμα. Ο Alexander Schauss τη δεκαετία το 1960 χρησιμοποιούσε μεγάλες ποσότητες C (της τάξης των 85.000 mg ημερησίως) για την απεξάρτηση των τοξικομανών χωρίς μάλιστα το γνωστό επώδυνο στερητικό σύνδρομο (περισσότερα εδώ).

Ο Linus Pauling υπολόγισε ότι από τα 10.000 mg, ο οργανισμός αποβάλλει περίπου 1.000 με 1.500 mg μέσω της διούρησης. 3.000 με 4000 mg χρησιμοποιούνται για την προστασία της μεμβράνης του γαστρεντερικού συστήματος. Ως εκ τούτου απομένουν τελικά περίπου 5.000 mg για την ικανοποίηση των αναγκών του οργανισμού.

Σύμφωνα με έρευνες οι απαιτήσεις σε βιταμίνη C αυξάνονται σε περιπτώσεις έντονου σωματικού και ψυχολογικού στρες όπως πχ κόπωση, ανάρρωση από χειρουργική επέμβαση, τραυματισμούς, μολύνσεις, σχιζοφρένειας κλπ. Επίσης γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά, θηλάζουν και κυοφορούν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες της βιταμίνης αυτής.

Μια μέση ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ποσότητα C (από διατροφή και συμπληρωματικά από φυσικά συμπληρώματα) κυμαίνεται από 1.000 έως 3.000 mg την ημέρα. Παράγοντες όπως το φύλο, το βάρος, η φυσική δραστηριότητα, η ηλικία, ο βαθμός τοξίνωσης κλπ οπωσδήποτε επηρεάζουν την ποσότητα C που χρειάζεται σε καθημερινή βάση ο οργανισμός για πλήρη ευεξία και όχι μόνο για απουσία συμπτωμάτων.

Μερικές όχι και τόσο γνωστές ευεργετικές ιδιότητες της βιταμίνης αυτής, είναι:

- Βοηθά στην αποτοξίνωση και απεξάρτηση από σχεδόν κάθε εθιστική ουσία

- Επούλωση γαστρικού έλκους

- Διόρθωση της χοληστερόλης στο αίμα

- Αύξηση μυικής δύναμης

- Βελτίωση μαθησιακής ικανότητας και δείκτη νοημοσύνης στα παιδιά

- Ενισχύει και προστατεύει τα επινεφρίδια από την εξάντληση

- Προστατεύει τα κύτταρα από την επιβλαβή επίδραση βαρέων μετάλλων

- Μαζί με τη λυσίνη (αμινοξύ) καθαρίζει τις αρτηρίες από αθηρωματική πλάκα

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως η C έδειξε ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα στην απεξάρτηση χρηστών βαρβιτουρικών, ηρωίνης ή μεθαδόνης. Για το λόγο αυτό εφαρμόζονται ειδικά θεραπευτικά πρωτόκολλα χορήγησης ασκορβικού νατρίου σε ποσά της τάξης των 25.000 έως 85.000 mg καθημερινά για 4 ημέρες! Επίσης σύμφωνα με τον Dr. Carl Pfeiffer πολλά άτομα με σχιζοφρένεια, παράνοια και κατάθλιψη βοηθήθηκαν επειδή ισορροπεί και τις εντάσεις του νευρικού συστήματος.

Ακόμα και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις υγείας όπως λευχαιμία και παγκρεατίτιδα η βιταμίνη C στη σωστή μορφή, πρωτόκολλο και κατανομή, βοηθά με πολύ καλά αποτελέσματα.

Για όλες τις δερματικές μολύνσεις σε συνδυασμό με κολλοειδή άργυρο (colloidal silver) συνίσταται η εξωτερική χρήση βιταμίνης C μαζί με νερό (ώστε να γίνει παχύρρευστη αλοιφή) ταυτόχρονα με τη λήψη της εσωτερικά από το στόμα.

Μια άλλη "κλασική" συνταγή είναι με τα πρώτα "σημάδια" πεσμένης άμυνας συνίσταται δόση εφόδου 2.000 mg και στη συνέχεια 1.000 mg κάθε 1 με 2 ώρες μέχρις πλήρους υποχώρησης των συμπτωμάτων.

Συνίσταται προσοχή στην επιλογή της μορφής της βιταμίνης C (για λόγους στομαχικής ευαισθησίας). Πέραν τούτου είναι ασφαλής ακόμα και σε ημερήσιες δόσεις 10.000 και 15.000 mg ημερησίως.

(Για το άρθρο αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο "Διατροφολογία" του Γ. Μηνούδη εκδόσεις Ανάδρασις, 2000)