ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Είσαι ο φίλος μου/η φίλη μου! Αυτό δημιουργεί μέσα μου την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου τις απόψεις μου για θέματα όπως οι σχέσεις, η παιδεία μας, η φύση, το περιβάλλον και πολλά άλλα!

ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΠΩΣΗ & ΑΓΧΟΣ: ΟΙ 2 ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΓΑΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Η αληθινή μάστιγα του αιώνα μας είναι η κόπωση. Απλά και καθαρά. Έλλειψη ενέργειας. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι το άγχος. ΟΧΙ το stress. Το stress ή stressor ή stimulus είναι το ερέθισμα που κινητοποιεί ένα μηχανισμό απόκρισης σε αυτό

Για παράδειγμα, η οσμή του αγαπημένου μας φαγητού είναι παράγοντας stress ο οποίος μέσω της όσφρησης καταλήγει στο αντίστοιχο εγκεφαλικό κέντρο και στη συνέχεια δίδονται οι κατάλληλες εντολές: πχ σιέλωση, παραγωγή γαστρικών οξέων κλπ. Σε μη υλικό επίπεδο μπορεί η οσμή αυτή να ξυπνήσει στο μυαλό μας αναμνήσεις πχ της γιαγιάς μας που το μαγείρευε όταν πηγαίναμε στο χωριό κλπ.

Με την αντίστοιχη λογική, όταν το stress/stimulus (οπτικό ερέθισμα ή ακουστικό ή απτικό) αφορά κάποιο είδος κινδύνου που είναι ενάντια στην επιβίωση (πχ θηρίο, έκρηξη, κάτι καυτό πάνω μας), τότε γίνονται όλες εκείνες οι αντιδράσεις που οδηγούν σε μάχη ή φυγή. Πρόκειται για ένα σύστημα εκτάκτου ανάγκης το οποίο μας επιτρέπει να αξιολογήσουμε ταχύτατα τον κίνδυνο και χωρίς συνειδητή προσπάθεια να είμαστε σε ετοιμότητα.

Όταν αυτό το σύστημα είναι ενεργό, τότε «δευτερεύουσες» λειτουργίες όπως η πέψη, η επισκευή κυτταρικών δομών, η «επαναφόρτιση» της ζωτικής ενέργειας των οργάνων, η ανοσολογική απόκριση αναστέλλονται, διότι η φύση ενδιαφέρεται για την βραχυχρόνια επιβίωση και όχι για τη μακροχρόνια. Επίσης αναστέλλεται η λογική σκέψη επειδή ο μετωπιαίος λοβός χρειάζεται χρόνο να αξιολογήσει και να καταλήξει σε μια απόφαση. Χρόνος που δεν υπάρχει όταν σε κυνηγάει ένα πούμα ή έχεις εγκλωβιστεί σε ένα φλεγόμενο δωμάτιο.

Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αυτός ο μηχανισμός επιβίωσης «κολλάει» στο on και δεν σταματάει σχεδόν ποτέ. Αυτό οφείλεται στο ότι ο εγκέφαλος μας δε μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά μιας πραγματικής κατάστασης κινδύνου (το πούμα) και μιας πλασματικής (ο φωνακλάς και αγενής εργοδότης πχ). Επομένως, όλη η ενέργεια που έχει διαθέσιμη ο οργανισμός πάει προς «μάχη ή φυγή» από μια πλασματική κατάσταση. Και αυτό είναι η σφραγίδα του σημερινού μας πολιτισμού η οποία πλέον λέγεται ΑΓΧΟΣ!

Το επίσης κακό είναι πως αυτή η αλληλουχία του νευρο-ορμονικού μηχανισμού συμβαίνει τόσο συχνά που ο εγκέφαλος μέσω του φαινομένου της νευροπλαστικότητας «εκπαιδεύεται» και «προσαρμόζεται» θεωρώντας την απόκριση αυτή κάτι το φυσιολογικό. Είναι αυτό που λέμε ότι «αν το μόνο εργαλείο σου είναι το σφυρί, τότε όλα σου τα προβλήματα θα μοιάζουν με καρφιά». Το ΑΓΧΟΣ γίνεται τρόπος σκέψης, τρόπος ζωής!!!

Και εφόσον όλη μας η ενέργεια πάει στο ΑΓΧΟΣ τότε δεν έχουμε διαθέσιμη για άλλα πράγματα όπως:

• Ανάκτηση και Διατήρηση Κυτταρικής Υγείας
• Ανοσολογική άμυνα
• Ψυχική Ανάταση
• Δημιουργική Εργασία (πχ δευτερεύουσα πηγή εισοδήματος)
• Ανατροφή των παιδιών μας (το κάνει η γιαγιά ή ο παππούς)
• Χόμπι προσωπικά αλλά και οικογενειακά
• Ανάπτυξη νέων ικανοτήτων (επαγγελματικών, διαπροσωπικών κλπ)
• Εσωτερικές αναζητήσεις (φιλοσοφία, προσευχή, διαλογισμός, μελέτη κλπ)

Και πολλά ακόμα... Δεν είναι τυχαίο ότι το ΑΓΧΟΣ μέσω της κορτιζόλης (κυρίως) ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ τη λειτουργία του ιππόκαμπου (εγκεφαλική δομή που σχετίζεται με τη μάθηση και τη μακροχρόνια μνήμη). Επίσης το ΑΓΧΟΣ μειώνει το δείκτη νοημοσύνης και τούτο διότι όλη η ενέργεια πάει σε δομές που έχουν να κάνουν με ένστικτο και όχι ανώτερες πνευματικές λειτουργίες.

Πηγή λοιπόν του ΑΓΧΟΥΣ είναι η ΕΚΜΑΘΗΣΗ της ενεργοποίησης μηχανισμών επιβίωσης απέναντι σε μη ρεαλιστικές απειλές κατά της ζωής μας πχ:

• Απόκτηση υλικών αγαθών ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης
• Μη παραγωγικό εργασιακό περιβάλλον
• Κοινωνικές και οικογενειακές υποχρεώσεις
• Πληρωμή λογαριασμών και δόσεων από χρέη
• Δυσλειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις

Επιπλέον ΑΓΧΟΣ προκαλεί η συνεχόμενη και παρατεταμένη αδυναμία του σώματος να κάνει τις απαιτούμενες επισκευές (επειδή το ΑΓΧΟΣ τρώει όλη τη διαθέσιμη ενέργεια). Επομένως ό,τι κλέβει ενέργεια που θα πήγαινε σε επισκευές των κυττάρων, αυτομάτως συνεπάγεται ΑΓΧΟΣ!

Συνήθεις κλέφτες είναι:

1. Επεξεργασμένα «τρόφιμα» («μπερδεύουν» τα κύτταρα που αναλώνουν ενέργεια για την «αναγνώριση». «Αναγνώριση» κάνουν τα λευκοκύτταρα (ουδετερόφιλα στο λεπτό έντερο) και τα κύτταρα του ήπατος (κυρίως)).

2. Αφυδάτωση

3. Κατανάλωση διεγερτικών (παραλύουν τον ενεργοποιητή των επισκευών δηλαδή το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα ώστε να σου δώσουν την «τσίτα»)

4. Έλλειψη άσκησης (για να σου δώσει ενέργεια το σώμα πρέπει να τη «ζητήσεις» μέσω της άσκησης)

5. Γεωπαθητικό και ηλεκτρομαγνητικό φορτίο (δυσχεραίνει την επικοινωνία των κυττάρων)

6. Τοξίνες (η αποτοξίνωση είναι μετά την πέψη η πιο ενεργοβόρος διεργασία στο σώμα)

Η λύση είναι κάνοντας τα αντίστροφα:

1. Λιτή διαβίωση χωρίς υπερβολές στα υλικά αγαθά. Λιτή όχι κακομοίρικη

2. Τρόφιμα στη φυσική τους κατάσταση

3. Ήπια άσκηση

4. Όρια στο που και σε ποιόν δίνουμε το χρόνο μας και την ενέργειά μας

5. Τακτικό κυτταρικό «ξεβρώμισμα»

6. Επιλέγουμε τι θα μπει στο μυαλό μας

Ελπίζω να σας έδωσα τη φιλοσοφία του «τι να κάνω». Μην ξεχνάτε ότι όλα τα παραπάνω συνιστούν δεξιότητες. Και οι δεξιότητες μαθαίνονται. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στην κοινωνία που ζούμε να είμαστε καλύτεροι ως οντότητες μέσα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ!

Η νύχτα ήταν σκοτεινή και χωρίς φεγγάρι. Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Δημοδάρας έσφιξε το χαρτοφύλακά του.

Η αποστολή του ήταν συγκεκριμένη. Θα έπαιρνε συνέντευξη από ένα καρκινικό κύτταρο!!! Τον είχαν ενημερώσει ότι χάρη σε ένα προηγμένο σύστημα μπορούσε να μιλήσει αλλά και να ακούσει τι θα του έλεγε το καρκινικό κύτταρο. 

Χτύπησε το κουδούνι και ένας ψηλός ξερακιανός με λευκή ιατρική ποδιά του άνοιξε χωρίς να μιλήσει και τον οδήγησε σε μια καρέκλα από την οποία φεύγανε κάτι καλώδια και κατέληγαν σε ένα γυάλινο διαφανές καπάκι. Στο κέντρο του ήταν ένα μικρό δισκάκι όσο μια αντρική παλάμη και μέσα είχε ένα βουναλάκι ροδοκόκκινο.

"Δεν έχουμε πολλή ώρα" του είπε ο ξερακιανός. "Κάτσε"

Ο Δημοδάρας φόρεσε κάτι μεγάλα ακουστικά σαν αυτά που έχουν οι σκοπευτές τα οποία ήσαν εφοδιασμένα με μικρόφωνο.

Ο ξερακιανός ξερόβηξε "Σε ακούει"

ΝΔ: Καλησπέρα. Πως μπορώ να σε λέω?

Από τα ακουστικά βγήκε ένα σφύριγμα στην αρχή και μετά μια σφυριχτή φωνή σαν ερπετού απάντησε:

Καλησπέρα και σε σένα. Βασικά μπορείς να με αποκαλείς όπως θες εκτός από "καρκίνο".

ΝΔ: Γιατί;

Κ: Διότι δεν είμαι καρκίνος. Δεν είμαι αρρώστια. Και σίγουρα δεν είμαι κατάρα.

ΝΔ: Και τι είσαι;

Κ: Είμαι αποτέλεσμα. Όταν γεννήθηκα ήμουν και εγώ φυσιολογικός σαν τα άλλα αδέρφια μου στην κατοικία μας στο Παχύ Έντερο. Το ψυγείο μας ήταν πάντα γεμάτο, είχαμε οξυγόνο ενώ το σπίτι μας ήταν καθαρό.

ΝΔ: Και τι συνέβη μετά; Γιατί άλλαξες;

Κ: Ο ιδιοκτήτης της κατοικίας μας όλο χαζομάρες μας δίνει και τρώμε. Κάτι περίεργα μόρια, κάτι χρωστικές, κάτι επεξεργασμένα. Ούτε που τα ξέραμε αυτά. Εγώ ήθελα νεράκι όχι καφέ ή κόκα κόλα. Ήθελα οξυγόνο όχι καυσέριο, τσιγάρο και δηλητήρια. Επίσης έχω τρελαθεί στα παράσιτα. Κάτι τέρατα που μοιάζουν με σαρανταποδαρούσες ψηλά σαν πολυκατοικίες έρχονται και μας κλέβουν την τροφή μας και μας βρωμίζουν το σπίτι.

ΝΔ: Λυπάμαι.

Κ: Έπεσε πείνα, έπρεπε να αλλάξω το μεταβολισμό μου σε αναεροβικό δηλαδή να προσαρμοστώ να ζω χωρίς οξυγόνο. Κάθε μέρα έρχονται οι ΕΟΠ (ΣτΣ: Ελεύθεροι Οξειδωτικοί Παράγοντες) και μου κλέβουν τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς με δυσκολία βγάζω (ΣτΣ: ATP το ενεργειακό νόμισμα των κυττάρων). Και σαν να μην έχω όλα αυτά, δε μπορώ να πετάξω και τα σκουπίδια μου γιατί λέει τα απορριμματοφόρα (ΣτΣ: Λέμφος) είναι κολλημένα στην κίνηση και δεν προλαβαίνουν να καθαρίσουν όλη τη γειτονιά (ΣτΣ: Ιστός ή και Όργανο).

ΝΔ: Δεν έχω λόγια τι να πω;

Κ: Δε σου είπα και το καλύτερο. Έρχονται τώρα τελευταία και κάτι άλλοι απίθανοι τύποι οι οποίοι κρατάνε κάτι φλογοβόλα και λένε "κάνουμε εκκαθάριση στη γειτονιά από τους ταραξίες" (ΣτΣ: ακτινοβολίες). Το θέμα είναι ότι καίγοντας τα σπίτια μας και εμας, δε μας πείθουν ότι υπάρχει δυνατότητα να ξαναπροσαρμοστούμε στην παλιά μας κατάσταση. Είμαι άσχημος νευρικός και θέλω συνεχώς να πολλαπλασιάζομαι! Δεν το καταλαβαίνουν ότι όσο μας βαράνε είτε θα συνεχίσουμε να αυξανόμαστε είτε θα μετακομίσουμε σε άλλη γειτονιά; (ΣτΣ: μετάσταση).

ΝΔ: Εκτός από αυτούς με τα φλογοβόλα είναι και άλλοι δήθεν καλοί;

Κ: Ναι αμέ! Αυτοί είναι πιο ύπουλοι, διότι πάνε και βρωμίζουν με κάτι άγνωστα χημικά όλο μας το χώρο (ΣτΣ: μεσοκυττάριο υγρό) οπότε είτε είμαστε προσαρμοσμένοί (ΣτΣ: Καρκίνος), είτε όχι, πεθαίνουμε όλοι. Μα είναι χαζός αυτός ο ιδιοκτήτης; Χαλάει εμάς που είμαστε κομμάτι του;

ΝΔ: Άρα μου λες ότι η θεραπεία είναι λάθος;

Κ: Σου είπα ότι δεν είμαι εγώ η ασθένεια, αλλά η προσαρμογή. Είμαι η απάντηση στην ερώτηση "πως θα επιζήσω μέσα σε αυτό το τοξικό σκουπίδι που με έβαλες να ζω;". Η λογική λέει ότι για να γίνω όπως ήμουν θα πρέπει να μου αφαιρέσεις τους λόγους που έγινα έτσι. Ίσως να μην προλάβω να γίνω εγώ φυσιολογικός αλλά το παιδί μου και το εγγόνι μου θα μπορεί.

ΝΔ: Μα αυτό αλλάζει όλη την προσέγγιση!

Κ: Χαίρω πολύ! Δεν ξέρω τι παίζεται. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι τυπάδες με τα φλογοβόλα και τα χημικά τσιμπάνε πολλά φράγκα για τη "δουλειά" τους. Αυτό που θέλω είναι καθαρό νεράκι, οξυγόνο, να μην έχω σκουπίδια και να μπορώ να μιλάω με τους γείτονές μου (ΣτΣ: κυτταρική επικοινωνία). Τώρα με τόσο παράσιτο (ΣτΣ: βλαβερή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αρνητικές σκέψεις κλπ) πως να μιλήσω με το γειτονάκι μου. Κανένας συντονισμός. Κάνουμε ο καθένας ό,τι του έρθει στο κεφάλι.

ΝΔ: Άρα κάνετε ανταρσία;

Κ: Πάλι χάνεις το νόημα. Όχι φίλε μου. Να ζήσουμε θέλουμε. Και θα το κάνουμε με κάθε τρόπο και μέσο. Θα προσαρμοστούμε! Δεν είμαι ασθένεια είμαι προσαρμογή!

ΝΔ: Αν είναι να κρατήσω κάτι από όλο αυτό, θα είναι: "Δεν είσαι ασθένεια, αλλά προσαρμογή"

Κ: Θέλω αυτή τη συνέντευξη να την απομαγνητοφωνήσεις και να τη γράψεις ώστε να ενημερώσεις όσο πιο πολύ κόσμο μπορείς! Για να σωθούμε όλοι

ΝΔ: Σε ευχαριστώ πολύ... Προσαρμογή για το χρόνο σου!

Κ: Μου άρεσε! Θα το κρατήσω αυτό το όνομα!

Ο Δημοδάρας έκλεισε όλο σκέψεις τον καταγραφέα του. Εκείνη τη στιγμή πρόσεξε μέσα στο γυάλινο καπάκι, στο δισκάκι πάνω ότι δεν υπήρχε πλέον βουναλάκι.

"Το σκοτώσαμε!" έκανε θριαμβευτικά ο ξερακιανός που μόλις είχε βγάλει την ποδιά του και ετοιμαζόταν να κλείσει το εργαστήριο. Αύριο θα είχε πολλή δουλειά να κάνει. Το νέο συμβόλαιο με ιδιαίτερα υψηλές απολαβές απαιτούσε να "βρει" μια νέα θεραπεία για τον καρκίνο τη μάστιγα του αιώνα. Πάντα κάποιος άλλος φταίει τελικά!

ΣτΣ: Η πιο πάνω ιστορία είναι φανταστική και προϊόν μυθοπλασίας. Ο καθένας από μας διαβάζοντάς την μπορεί να καταλήξει σε συμπεράσματα. Το κύριο κίνητρο για αυτό το μικρό διηγηματάκι είναι η απο-μυθοποίηση και η απο-δαιμονοποίηση μιας κατάστασης που βλέπουμε ή ερευνούμε στο σώμα μας (φυσικό και όχι μόνο).

Νικόλαος Δαραδήμος - Βιολόγος